Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης είναι προστάτης των Δικαστικών και του Δικαστικού Σώματος
Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης είναι προστάτης των Δικαστικών και του Δικαστικού Σώματος. Η μνήμη του εορτάζεται στις 3 Οκτωβρίου και αποτελεί έναν από τους πρώτους Αγίους της χριστιανικής Εκκλησίας.
Ο Άγιος Διονύσιος ήταν διάσημος Αθηναίος, με φιλοσοφικότατο νού και μέλος του ανώτατου Δικαστηρίου, του Άρειου Πάγου. Γεννήθηκε το ένατο έτος μετά από τη γέννηση του Χριστού στην Αθήνα και επί βασιλείας Αυγούστου (27 π.Χ. – 14 μ.Χ.) από εύπορη οικογένεια και έλαβε πολυδύναμη μόρφωση. Η αγάπη του για τη γνώση και τη φιλοσοφία τον ώθησε να επισκεφθεί την Αίγυπτο και τη Μακεδονία.
Κατά την παράδοση, όταν γινόταν η Σταύρωση του Χριστού και σκοτίστηκε ο Ήλιος, βρισκόταν στην Ηλιούπολη (κοντά στο σημερινό Κάιρο) με το φιλόσοφο Απολλοφάνη και, μετά τη βεβαίωση ότι το φαινόμενο ήταν ανεξήγητο, αναφώνησε: «η η φύση αλλοιώνεται, η ο Θεός πάσχει». Στο Χριστιανισμό τον προσηλύτισε το 52 μ.Χ. ο Απόστολος Παύλος (Πράξεις των Αποστόλων, ιζ´ 34), όταν επισκέφτηκε την Αθήνα. Ο Διονύσιος θεωρείται συγγραφέας αρκετών θεολογικών συγγραμμάτων και επιστολών και τιτλοφορείται ως ο πρώτος Χριστιανός ιεράρχης της Αθήνας.
Πρώτος το βίο του Διονυσίου αναφέρει ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σωφρόνιος, γράφοντας προς τον Πάπα Ονώριο. Μαρτύρησε με την πυρά μάλλον στην εποχή του Δομετιανού (81-96 μ.Χ.) η του Τραιανού (98-117 μ.Χ.). Δυστυχώς, εκτός από τα πιο πάνω, ελάχιστα είναι γνωστά για τη ζωή του Αγίου.
Άρειος Πάγος
Ο Άρειος Πάγος πήρε το όνομά του από το πρώτο δικαστήριο «ανδροφονιών» (εγκλημάτων φόνου) που ιδρύθηκε μεταξύ 1500 και 1300 π.Χ., κατά τους χρόνους της βασιλείας του Κέκροπα και του Θησέα, με έδρα τον βραχώδη λόφο του Θεού Άρεως που βρίσκεται βορειοδυτικά της Ακρόπολης της Αθήνας Πάνω στo λόφο αυτό, κατά την παράδοση, έγινε η πρώτη «φονική δίκη», κατά την οποία οι δώδεκα Θεοί του Ολύμπου δίκασαν τον Άρη. Το ανώτατο αυτό δικαστήριο της αρχαιότητας συγκροτείτο από ισόβια μέλη: τους Αρεοπαγίτες, είχε όλες τις εξουσίες και ονομαζόταν «η εξ Αρείου Πάγου Βουλή». To 462 π.Χ. μέγα μέρος των διοικητικών και δικαστικών εξουσιών του περιήλθε στην «Ηλιαία» (που την αποτελούσαν 6.000 αιρετοί δικαστές), τη Βουλή και την Εκκλησία του Δήμου. Μέχρι τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους το κύρος τoυ Αρείου Πάγου παρέμεινε αμείωτο.
