Για να μπει μια φωτιά, πρέπει να συντελέσουν πολλοί παράγοντες ή και ένας. Για να εξελιχθεί σε πυρκαγιά, πρέπει η “κατάσβεση” να είναι σε ..αργή κίνηση, ο Αίολος να έχει τα μπουρίνια του και οι φλόγες να ξεφύγουν στα ξερόχορτα που φυτρώνουν άστατα γιατί υπάρχουν και οι επίμονοι κηπουροί(κακόβουλα ΜΜΕ) που τα συντηρούν.
Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού και ενώ οι πυρκαγιές είναι πρώτο θέμα, θεωρήθηκε ευτυχής συγκυρία και ουρανοκατέβατη ευκαιρία στους καλοθελητές της κίτρινης πένας η διαγραφή ενός πολιτικού που άλλοτε βολεύει τους ιδεολογικούς πολέμιούς του να τον απομακρύνουν οι ομοϊδεάτες του για τη γλώσσα του “που κόκαλα τσακίζει” και άλλοτε τον στήνουν στον τοίχο ετοιμάζοντας τη “σκανδάλη” οι επίδοξοι πολιτικοί του αντίπαλοι.
΄Ενας μορφασμός.΄Ενας μορφασμός απαξίωσης που συχνά πυκνά απαντάται στα γνωστά άγνωστα πρόσωπα της κυβέρνησης μέσα στο Κοινοβούλιο, ήταν η αιτία της “φωτιάς” που ξέσπασε ανάμεσα σε ΝΔ και Πολάκη. Η “πυρκαγιά” ήρθε στη συνέχεια και το θιγόμενο πρόσωπο προβλήθηκε με όλο του το βιογραφικό στα κανάλια και στο διαδίκτυο, ως θύμα(;)΄Επεσαν κεραυνοί που τελικά “έκαψαν” την ιδιότητα του Κρητικού βουλευτή ως μέλος της Κ.Ο μετά από παρέμβαση του Στέφανου Κασσελάκη, και ανάμεσα σε όλο αυτό τo πατιρντί ξεχάστηκε ο μορφασμός στον Πολάκη , ξεχάστηκε το ακατονόμαστο “ούστ” του Γεωργιάδη στη συζήτηση για την περίθαλψη των ανασφάλιστων και η ..πυρκαγιά επεκτάθηκε. Δεν άφησε τίποτε όρθιο.
΄Οταν η παρούσα κυβέρνηση σηκώνει τους τόνους, προκαλεί και αυθαδιάζει με την αλαζονεία της εξουσίας, με κάθε τρόπο τα πάντα θεωρούνται και κρίνονται φυσιολογικά.΄Ενας μορφασμός όμως μιας μετακλητής του υπουργού που προκάλεσε όχι την ύβρη, αλλά τη δυσαρέσκεια του βουλευτή – να ακριβολογούμε! – προκάλεσαν παρεμβάσεις και κόντρα παρεμβάσεις ένθεν και ένθεν.
Αν η Διαφάνεια δεν είναι όπλο κατά της διαφθοράς αλλά τιμωρείται μειώνοντας ακόμη και βουλευτικές αποζημιώσεις, τότε για το “ουστ” του Γεωργιάδη ποια είναι η τιμωρία;
΄Η να το θέσω αλλιώς: Πώς χαρακτηρίζεται από την κυβέρνηση η δήλωση ενός υπουργού που ευθαρσώς εξαπολύει συνεχώς μύδρους προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και λέει ότι “Αν ήμουν εγώ εκεί, δεν θα τα έκανε αυτά“;
Zούμε στη χώρα των αμετανόητων νοσταλγών της στρατιωτικής επιβολής ή όλα αυτά είναι ένα κακό όνειρο που μας κυνηγάει στον ξύπνιο μας;
Φοβάμαι ότι την απάντηση την κρατούν ως επτασφράγιστο μυστικό όσοι έχουν κυριολεκτικά χάσει τον ύπνο τους γιατί τους κυνηγάει ο εφιάλτης της συνείδησής τους.
Αν έχουν.
