΄Οταν ο Φίλιππος ο Β΄της Μακεδονίας είχε πάει να πάρει χρησμό από την Πυθία, εκείνη του είχε πει: “Nα μάχεσαι με αργυρές λόγχες και θα κερδίσεις όλες τις μάχες”.
Δεν ξέρω αν τελικά η ιστορική του διαδρομή κατέδειξε ..αργυρές λόγχες, εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι δολοφονήθηκε από έναν σωματοφύλακά του, τον Παυσανία του Ορέστη και άφησε ένα αξιοπρεπές βασίλειο στον γιο του τον Αλέξανδρο τον Μέγα. Η ελληνική ιστορία που στα σχολικά βιβλία παρουσιάζεται με μια παρωχημένη, ελλιπέστατη μορφή, βρίθει από σωρεία παρόμοιων εγκλημάτων, δολοπλοκιών, χρηματισμών, δωροδοκιών κλπ. που την εποχή εκείνη απλά δεν χαρακτηρίζονταν “σκάνδαλα”.
Τι θα έλεγε παραδείγματος χάρη η Πυθία αν βρισκόταν μπροστά στο μεγάλο σκάνδαλο απύθμενης διαφθοράς των ημερών που αφορά την Εύβοια και τους πολίτες της Χαλκίδας ειδικότερα; Εκτός από το να χάσει το χρώμα της, να σκίσει τα ιμάτιά της, θα έπαυε να δίνει χρησμούς ή θα σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο να σταματήσει το επικίνδυνο αυτό “σπορ”. Στη σύγχρονη Ελλάδα, σε έναν νομό που απαξιώνεται λόγω π.χ. του οδικού του δικτύου, σε μια πόλη που αν ζούσε ο Αριστοτέλης θα έσπαγε το κεφάλι του να βρει απαντήσεις στο διαχρονικό ερώτημα της διαφθοράς των κατεχόντων την εξουσία σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής και όχι τόσο στην αισθητική τους αντίληψη περί μέτρου και ύβρεως. Στην περίπτωση της ΔΟΥ Χαλκίδας δε ο Αριστοτέλης θα είχε σκύψει από ντροπή μετά από την αποκάλυψη γεγονότων που απασχόλησαν το πανελλήνιο.
“Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι” και η βραβευμένη τον περασμένο Φεβρουάριο για το..σημαντικό της έργο από τον υφυπουργό Εργασίας – Κοινωνικών Ασφαλίσεων Β.Σπανάκη σε ειδική εκδήλωση διευθύντρια της ΔΟΥ Χαλκίδας που βρίσκεται ήδη πίσω απ΄ τα κάγκελα της φυλακής της Χαλκίδας περιμένοντας να δικαστεί, έχει καταφέρει την τελευταία εβδομάδα να μας προκαλέσει ανάμικτα συναισθήματα. Θυμό, αγανάκτηση, αίσθηση αδικίας, οργή,ενσυναίσθηση για τα θύματα αυτού του πολυπρόσωπου οικονομικού εγκλήματος. Το κύκλωμα εκβιασμού επιχειρηματιών και απλών πολιτών που χρωστούσαν στην εφορία είναι μία από τις πτυχές της λερής αυτής ιστορίας. Αρχηγοί και υπαρχηγοί, λογιστές, διευθύντρια και λοιποί είναι κάποια από αυτά και το κατηγορητήριο αποκαλύπτεται βαρύ. Το χρώμα του χρήματος “έβαφε” αργά αργά – γιατί όπως ακούγεται το κύκλωμα δρούσε για περισσότερα από πέντε χρόνια – τους εσωτερικούς τοίχους της ΔΟΥ μέχρι που αποκαλύφθηκε. To “σπυρί”έσπασε και η δυσωσμία από το πυώδες περιεχόμενό του έχει σκεπάσει την πόλη, καταπνίγοντας ακόμη και την αφρικανική σκόνη.
Γιατί δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν μας αφορά και ότι απλώς έτυχε να γνωρίζουμε αυτούς τους ανθρώπους.΄Ισως να τους είχαμε συναντήσει σ΄εκείνο το κτίριο για μια υπόθεση ρουτίνας, ίσως να είχαμε ακούσει κάποιο από τα ονόματα τυχαία. Αυτό το “ίσως” σήμερα γίνεται βεβαιότητα και ενδεχομένως να ανοίξουν και άλλα στόματα για παρόμοιους εκβιασμούς.
Προσωπικά και συνειρμικά ανακαλώ στη μνήμη μου το μεγάλο σκάνδαλο του ΙΚΑ Χαλκίδας – άλλο οικονομικό σκάνδαλο ολκής ! – το 2003 που ο ίδιος ο πρόεδρος του συλλόγου Υπαλλήλων του ΙΚΑ Χαλκίδας από κοινού με γνωστή λογίστρια καταδικάστηκε για διαφθορά εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών και φρίττω που η πόλη του Σκαλκώτα, του Μυταρά και του Σκαρίμπα δεν έχει κερδίσει παρά αρνητικά πρόσημα τις τελευταίες δεκαετίες. Ούτε τα ρεύματα του Ευρίπου δεν είναι ικανά να ξεπλύνουν τη ντροπή. Το μόνο που κρίνεται ικανότερο είναι η απόδοση δικαιοσύνης με την αυστηρή τιμωρία των ενόχων και κυρίως το “ξήλωμα” σαθρών θεμελίων σε παρόμοιες υπηρεσίες μέσα από αυστηρότατους και συνεχείς ελέγχους.
