Είμαστε μια χώρα που οι εκλογές διαπερνούν τους πολίτες της σαν σφαίρα ικανή να μας πληγώσει – και να μας “σκοτώσει” ακόμη – με το αποτέλεσμα της κάλπης ή για να χρησιμεύσουν ως εφαλτήριο για το μέλλον, στο όνομα του οποίου όλα τα κόμματα που συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία αφιερώνουν πιστούς όρκους στο πλαίσιο του προεκλογικού τους αγώνα.
Ποτέ δεν ησυχάζουμε γιατί ποτέ δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε. Από τη μια η καυτή πατάτα της καθημερινότητας και από την άλλη οι κομματικές αψιμαχίες που αναδεύουν τη λάσπη των κακών πεπραγμένων αλλά αναστατώνουν και την τελική κρίση των ψηφοφόρων με συνεχώς νέα δεδομένα.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπροστά στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου μετά από εσωκομματικούς κλυδωνισμούς και αποχωρήσεις – δεν είναι δα! και το μοναδικό κόμμα στα χρονικά που έζησε κάτι τέτοιο – στέκεται όρθιο αλλά όχι με το χέρι αντήλιο. Αφήνει το φως διάχυτο, δίνει την ευκαιρία σε μέλη του – ακόμη και νέα στην εγγραφή τους – να διεκδικήσουν το αξίωμα του ευρωβουλευτή. Δεν κομπάζει γι΄αυτή του την πρωτοβουλία, δεν απαγορεύει δια ροπάλου σε νέους ανθρώπους που διαθέτουν ένα υγιές όραμα για την ευρωπαϊκή συμπόρευση, δεν περιχαρακώνει τους ψηφοφόρους του.΄Ισως αυτό να είναι και το ζητούμενο μιας χώρας όπως η Ελλάδα – “η Ελλάδα είναι ένας κόσμος που συστέλλεται” όπως γράφει ο Βίκτωρ Ουγκώ – να πάρει τη θέση που της αξίζει και στη συγκεκριμένη φάση αυτή η αξίωση να μην βασιστεί σε υποσχεσιολογίες και κομματικές πρακτικές Ασημακοπούλου, αλλά σε ένα πρότυπο νέων πολιτικών προσώπων χωρίς αγκυλώσεις.
Σήμερα, 14 Απριλίου, ένας από τους δέκα υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ στην Περιφέρεια της Στερεάς θα πάρει το “χρίσμα” του υποψήφιου στις επερχόμενες Ευρωεκλογές. Αυτή τη φορά το “χρίσμα” θα δοθεί κατευθείαν από τη βάση. Από τους εκατοντάδες απλούς ψηφοφόρους του. Ο καθένας από αυτούς είναι ξεχωριστή προσωπικότητα με κοινωνικές και επιστημονικές περγαμηνές, ίσος ανάμεσα στους άλλους, από όποια γωνιά της Στερεάς και αν προέρχεται. ΄Ενα είναι το σημερινό μήνυμα που πρέπει να φτάσει προς όλους τους αποδέκτες: να σταθούν με το ίδιο καθαρό βλέμμα, όπως είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου με ιδανικά και όχι με ευκαιριακές επιλογές, μπροστά στην κάλπη χωρίς ίχνος εμπάθειας και εσωστρέφειας. Να στρέψει τη σκέψη στο καλό του συνόλου και να το τιμήσει όπως του αξίζει!
