Σήμερα τιμούμε τη μνήμη του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, που γεννήθηκε στο Κουρσκ της Ρωσίας το 1759 μ.Χ. και ονομάσθηκε Πρόχορος. Από νεανική ηλικία, αποφάσισε να μονάσει στη μονή του Σαρώφ, όπου ανήλθε με τους πνευματικούς του αγώνες την κλίμακα των αρετών
Για δεκαπέντε χρόνια έζησε σε τέλεια απομόνωση σε ερημικό κελί στο δάσος, με νηστεία, αδιάλειπτη προσευχή και μελέτη του Θείου Λόγου.
Επανήλθε στη Μονή του Σαρώφ και ακολούθησε νέα απομόνωση για άλλα δεκαπέντε χρόνια. Ώριμος πλέον στην πνευματική ζωή και γέροντας στην ηλικία, αφιερώθηκε στη διακονία του πλησίον, απαλλαγμένος από κάθε ενδεχόμενη ιδιοτέλεια.
Έγινε μέτοχος της εμπειρίας του ακτίστου φωτός. Χαιρετούσε τους ανθρώπους με τη φράση: «Χριστός Ανέστη, Χαρά μου!» Αφού ζούσε αδιάλειπτα τη χαρά της Αναστάσεως.
Κοιμήθηκε οσιακά, ενώ προσευχόταν, στις 2 Ιανουαρίου το έτος 1833. Η φήμη της αγιότητάς του δεν παρέμεινε μόνο στην πατρίδα του και τους αδελφούς Ρώσους, αλλά εξαπλώθηκε σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο, σε όλη την Οικουμένη.
