“Πάμε..παραλία;
΄Οχι. Πάμε κάλπη”
Τα ευρωβαρόμετρα μπήκαν σε λειτουργία και επίσημα και κανένας δεν τα σταματάει. Ο “τοκετός” έχει αρχίσει, οι ωδίνες είναι δυνατές και η κάλπη η εγκυμονούσα θα βγάλει σήμερα πριν να χτυπήσει δώδεκα τα μεσάνυχτα! το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Καιρό τώρα κοιλοπονούν τα κομματικά στρατηγεία, οργώνουν μια χώρα με μαγευτικές ομορφιές αλλά και ασχήμιες, με δημοκρατίες αλλά και δικτατορίες από τότε που γεννήθηκε, με φιλόξενο πνεύμα αλλά και ομοφοβικά παραληρήματα, με τον πιο αρχαίο πολιτισμό που έβαλε τις βάσεις για τη φιλοσοφία, τις επιστήμες και τον Λόγο αλλά και πολίτες που δεν τον γνωρίζουν, που έχει το χάρισμα ενός από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο αλλά και έναν ελλιπή μηχανισμό να διαθέσει τις κατάλληλες υποδομές που θα τους υποστηρίξει.
Σήμερα δεν θα ψηφίσουμε ως΄Ελληνες για την Ελλάδα. Θα ψηφίσουμε ως΄Ελληνες για την Ευρώπη. Την Ευρώπη, που κατά την ελληνική μυθολογία ήταν κόρη του Φοίνικα και της Τηλέφασσας. Την Ευρώπη που δεν μας συγκινεί όπως το αρχαίο, ελληνικό κάλλος – αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει!- και που απειλείται να χάσει το στοίχημα από την τραγική ηρωϊδα “Αποχή”. Με λάγνο βήμα μοιραίας περαστικής φιλοδοξεί να στήσει αντίσκηνο και σ΄αυτήν την εκλογική αναμέτρηση με απώτερο στόχο να αφήσει πίσω της θύματα.
Τα κίνητρα του φόνου ποικίλουν. Αν δεν είναι η χαμηλή εκτίμηση της πολιτικής γενικότερα θα είναι η ..πλατεία..ή η παραλία. Αν δεν είναι το “δε βαριέσαι, ψηφίζουν άλλοι για μένα” είναι το “θ΄αφήσω την ξαπλώστρα για να τρέχω στην κάλπη;”Τα προγνωστικά δεν είναι θετικά, όμως ποιος ξέρει τον ψηφοφόρο καλύτερα από το τι συμβαίνει στο κεφάλι του; Σημεία των καιρών τα νούμερα αποχής, το ποσοστό με βάση αυτό των εθνικών εκλογών διαμορφώνεται για να διαμορφώσει με τη σειρά του την ψυχολογία του αναποφάσιστου και στη συνέχεια ακολουθεί το μέσο ενημέρωσης σε όποια μορφή του να ολοκληρώσει. Η συνείδηση έρχεται τελευταία. Το ευρωπαϊκό ιδεώδες είναι ένα μακρινό όνειρο που μόνο οι πολίτες – ψηφοφόροι θα το φέρουν πιο κοντά ψηφίζοντας. Θα σκεφτούν πέρα απ΄τη χώρα τους την Ευρώπη των λαών. Ακόμη και κόμματα που δεν την αποδέχονται, διεκδικούν τις έδρες της.
Καμιά δικαιολογία λοιπόν για διλημματική λογική. Οι παραλίες μας περιμένουν, δεν φεύγουν απ΄τη θέση τους. Μια ψήφος είναι όντως σαν τη σφαίρα όπως λέει και ο Λίνκολν. Σκοτώνει ή αστοχεί. Σκοτώνει όσους ξεχνούν πολιτικές της ασυδοσίας αλλά αστοχεί όταν θυμούνται και βλέπουν το μέλλον των παιδιών τους με ανοιχτό μυαλό και ορθή κρίση.
Τόσο ανοιχτό, όσο ένας φωτεινός ορίζοντας που κανένα τσουνάμι δεν είναι ικανό να τον εξαφανίσει.
Υ.Γ “Πρέπει να ψηφίζουμε. Γιατί οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν“(G.Nathan)
