Οι άνθρωποι δοκιμάζονται..οι προτεραιότητες μετακινούνται..η ζωή τους ανατρέπεται και ανατρέπει τις ισορροπίες της όταν δεν μπορεί να προτείνει διεξόδους, οπότε αλλάζουν τα δεδομένα.
Μετά από ένα πνιγηρό καλοκαίρι, όπου οι περισσότεροι από εμάς αναζητήσαμε δροσερά καταφύγια στα σπίτια αλλά και στις παραλίες, κάτω απ΄τις ομπρέλες στις αμμουδιές αλλά και κάτω από την όαση της σκιάς των δέντρων, επανήλθαμε στα καθιερωμένα. Αφήσαμε πίσω μας τις θάλασσες και επιστρέψαμε γεμάτοι ενέργεια στις υποχρεώσεις που “τρέχουν” χωρίς την παραμικρή υποψία ότι ίσως αλλάξει η ροή της καθημερινότητάς μας. ΄Οτι όσο κράτησε το καλοκαίρι, δεν συνέβη τίποτε αξιόλογο χωρίς εμάς στην πόλη μας και ότι τα πάντα όσα αφορούν την προσωπική αλλά και τη δημόσια ζωή μας παρέμειναν τα ίδια. Χωρίς εξάρσεις, σημαντικά γεγονότα που να μας ταρακουνήσουν από την καρέκλα μας και να μας μετακινήσουν από την προηγούμενη στάση και συμπεριφορά μας μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Εν τούτοις, τίποτε δεν είναι το ίδιο στις επιστροφές μας. Ακόμη και όσοι από ΄μας που αφήσαμε με καλές προθέσεις τις αγκυλώσεις του χειμώνα πίσω μας για να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας προς λιτούς, τουριστικούς προορισμούς του κλασικού πια τριήμερου – τόσο αντέχει η τσέπη μας – γυρίσαμε ελαφρώς αισιόδοξοι αλλά ταυτόχρονα προβληματισμένοι για όσα συμβαίνουν γύρω από εμάς χωρίς εμάς. Ξαφνικά λες και κάποιος πάτησε ένα κουμπί και η οθόνη του υπολογιστή μας γέμισε με λίστες προβλημάτων, καταχωρημένων ως “ανεπιθύμητα”.
Υγεία:΄Ωρα μηδέν. Τα νοσοκομεία σε διάλυση. Δημόσια Ασφάλεια: Aναζητείται. Παιδεία: Διώξεις εκπαιδευτικών και βία στα σχολεία. Πολιτισμός: Ας είναι καλά η ιδιωτική πρωτοβουλία, οι άνθρωποι της Τέχνης που βάζουν πλάτη με προσωπικό κόστος. Κοινωνία: Aνεπαρκείς υποδομές, ανισότητες. Δικαιοσύνη: Τα Τέμπη είναι εδώ και κινδυνεύουν να επαναληφθούν. Εργασία: Από τη μια αύξηση κατώτατου μισθού και από την άλλη αφαίμαξη στα ενοίκια και στα είδη διατροφής. Διαβίωση: Αυξήσεις..αυξήσεις..αυξήσεις.
Η λίστα συνεχίζεται και το καλοκαίρι με την ξεγνοιασιά του περνάει στη λήθη, αντικαθίσταται από το επάρατο άγχος. Ο χειμώνας μπροστά μας ανοίγεται ως πιθανό σενάριο ενός γνωστού θρίλερ που το έχουμε ζήσει χιλιάδες φορές με αργή διαδικασία και χωρίς ελπίδα βελτίωσης. Σαν πρελούδιο ενός μουσικού έργου, γνωστού σε όλους. Τα όσα συμβαίνουν στην πολιτική αρένα – γιατί περί αυτού πρόκειται – εκλογές, αναμετρήσεις, διαγραφές, παραιτήσεις, διασπάσεις, κομματικές “αυτοχειρίες” είναι δυστυχώς ένα αρνητικό επιστέγασμα όλων αυτών που εμείς πάλι , οι απλοί πολίτες θα κληθούμε να κοιτάξουμε κατάματα αφού οι κάλπες έχουν γίνει το “καταφύγιο που φθονούμε” κατά τον ποιητή. Να “βγάλουμε το φίδι απ΄την τρύπα”.΄Ισως αυτή τη φορά να έχουμε κρυμμένο στην τσέπη το αντίδοτο σε περίπτωση που μας..δαγκώσει.
