Πώς ξεκίνησε το έθιμο
Το για πολλούς βάρβαρο έθιμο σουβλίσματος του αρνιού το Πάσχα δεν είναι νεοελληνική πρωτοτυπία. Η βρώση του αρνιού συνδέεται με την εβραϊκή παράδοση αλλά και με τα τραπέζια που οργάνωναν οι Αρχαίοι Έλληνες για να τιμήσουν τους νεκρούς τους.
Πού εντοπίζονται οι ρίζες της παγιωμένης πλέον παράδοσης; Το έθιμο που υπαγορεύει την βρώση του αρνιού έχει τις ρίζες του στο εβραϊκό Πάσχα και συνδέεται με την έξοδο του εβραϊκού λαού από την Αίγυπτο.
Η πρακτική του σουβλίσματος όμως κατάγεται από τους Αρχαίους Έλληνες και από τον αισιόδοξο τρόπο που τιμούσαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που είχαν πεθάνει. Στην εβραϊκή θρησκεία, Πάσχα («πεσάχ») σημαίνει «πέρασμα» και σχετίζεται με το πέρασμα του εβραϊκού λαού από την Ερυθρά θάλασσα όπου ταυτόχρονα σήμανε και το πέρασμα από την σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία.
Σύμφωνα με την εβραϊκή πίστη, πριν ξεκινήσει η μεγάλη έξοδος από την Αίγυπτο, ο θεός είπε στους Εβραίους, μέσω του Μωυσή όλες οι οικογένειες να θυσιάσουν ένα αρνί. Το αίμα από το αρνί που θυσιάστηκε έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για να βάψουν τις πόρτες των σπιτιών τους ώστε όταν ο άγγελος του θανάτου που θα έβλεπε την θυσία να μην έρθει στο σπίτι τους και σκοτώσει τα πρωτότοκα παιδιά της οικογένειας. Οι οικογένειες ακολούθησαν την εντολή του θεού και αφού θυσίασαν το αρνί, το έφαγαν χωρίς να σπάσουν τα κόκαλά του.
Έπειτα, μετά από εντολή του Φαραώ, έφυγαν από την Αίγυπτο ένα εκατομμύριο Εβραίοι. Όσον αφορά στον λόγο που το έθιμο θέλει το αρνί να μαγειρεύεται με αυτόν τον τρόπο, αυτό έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να σουβλίζουν αρνί 40 μέρες μετά από τον θάνατο αγαπημένων τους προσώπων. Δίπλα από τον τάφο, οι αρχαίοι για να τιμήσουν το νεκρό τους χόρευαν, έπιναν κρασί και έψηναν αρνί καθώς με αυτόν τον τρόπο θεωρούνταν ότι ο νεκρός συμμετείχε στην συγκέντρωση.
Στην ορθόδοξη θρησκεία το αρνί συμβολίζει τον Μεσσία καθώς ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Χριστό με έναν αμνό ο οποίος θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου.
