Ένα από τα μεγαλύτερα και δημοφιλή κόμματα, θεμέλιος λίθος του δικομματισμού στη χώρα μαζί με τη Νέα Δημοκρατία, άλλοτε ορθόδοξο άλλοτε όχι, άλλοτε παπανδρεϊκό άλλοτε σημιτικό, τις τελευταίες μέρες αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα θέματα συζήτησης ενόψει των εσωκομματικών εκλογών για την επιλογή Προέδρου την Κυριακή 6 Οκτωβρίου με την μάχη ανάμεσα στα στελέχη να “φουντώνει”.
Το debate που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες φώτισε πολλές πτυχές της “τιτανομαχίας” για το κόμμα του πράσινου ήλιου. Νίκος Ανδρουλάκης, Χάρης Δούκας, Παύλος Γερουλάνος, Άννα Διαμαντοπούλου, Νάντια Γιαννακοπούλου και Μιχάλης Κατρίνης, κονταροχτυπήθηκαν για να κερδίσουν την εύνοια των πολιτών ενόψει της κάλπης, για την προεδρία.
Μαχαιριές Ανδρουλάκη-Δούκα
“Ευτυχώς δεν είσαι Μιτεράν αλλά ούτε και Ερντογάν” ήταν μία από τις λίγες φράσεις-καρφιά του νυν προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη προς τον Χάρη Δούκα, όταν ο πρώτος αναρωτήθηκε για τις δυνατότητες του Δούκα να επιτελέσει τόσο το ρόλο του ως Δήμαρχος Αθηναίων σε συνδυασμό με το ρόλο του αρχηγού του κόμματος σε περίπτωση που εκλεγεί.
Ο πριν λίγους μήνες “εκλεκτός” του ΠΑΣΟΚ και του Νίκου Ανδρουλάκη που βγήκε νικητής στην κούρσα των αυτοδιοικητικών εκλογών φέρνοντας τον έχοντα το χρίσμα από τη Νέα Δημοκρατία Κώστα Μπακογιάννη δεύτερο– τώρα έρχεται να ξεπληρώσει την υποστήριξη του Νίκου Ανδρουλάκη με τη διεκδίκηση της θέσης του αρχηγού.
Αν και οι μετριοπαθείς λογικοί θα μιλούσαν ενδεχομένως για έλλειψη πολιτικού ήθους, οι πιο κυνικοί θα έλεγαν ότι αν και ο νυν Δήμαρχος της Αθήνας ισχυρίζεται ότι αν εκλεγεί θα διατηρήσει και τους δύο απαιτητικούς ρολους- έχοντας εκλεγεί πιθανότατα να δηλώσει παραίτηση, γιατί εν τέλει αυτό είναι η πολιτική. Ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον.
Δούκας όπως λέμε “Δούρειος Ίππος”
Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητήσει σε καμία περίπτωση για τον Χάρη Δούκα είναι το γεγονός ότι αν και για αρκετά χρόνια υπήρξε στο παρασκήνιο με τον “αγώνα δρόμου” των αυτοδιοικητικών εκλογών έγινε σύντομα κατανοητό ότι χαίρει άκρας δημοφιλίας. Προσωπικά, η άνοδος Δούκα μου θύμισε εκείνη του Αλέξη Τσίπρα όταν λόγω της προσιτότητας του και του επικοινωνιακού του χαρακτήρα, κατάφερε να δώσει σπουδαία ώθηση -τότε- στο κόμμα της Κουμουνδούρου, ισχυροποιώντας το στον πολιτικό άξονα και ανεβάζοντας τα ποσοστά του κατακόρυφα.
Ο Δούκας αποτελεί το συνοθύλευμα ενός “γοητευτικού” πολιτικού, που τη δεδομένη στιγμή είναι λαοφιλής και έχει ρεύμα τόσο ανάμεσα σε μεγαλύτερους ανθρώπους όσο και στη νεολαία. Έχει ήδη μία “μεγάλη νίκη”, “ένα παράσημο” στην πορεία του, που δικαιολογεί και τη φιλοδοξία του για να ανηφορισει στα πιο “πάνω διαζώματα”. Είναι όμως όλα αυτά αρκετά;
Ο Δούκας – αντί να επικεντρωθεί στον απαιτητικό ρόλο του Δημάρχου Αθηναίων, επιλέγει να εισέλθει στην κούρσα για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που αρχικά δείχνει ότι ενδεχομένως επιδιώκει να αποποιηθεί του ρόλου για τον οποίο οι δημότες της Αθήνας τον εξέλεξαν.
Το δεύτερο δε ερώτημα που τίθεται είναι το κατά πόσο είναι σε θέση να δείξει δείγματα συνεργασίας και ομαδικότητας κάποιος ο οποίος βιάζεται να ανελιχθεί τόσο γρήγορα στην ηγεσία-πέρνοντας το ασανσέρ- και παραβλέποντας ότι χωρίς την υποστήριξη Ανδρουλάκη ίσως η επιτυχία να μην ήταν τόσο σπουδαία τον περσινό Οκτώβρη, αλλά ούτε και τόσο δεδομένη.
Ο “πυροσβέστης” Παύλος Γερουλάνος
Ο Παύλος Γερουλάνος κατά τη διάρκεια του debate επικοινωνιακά ακόμα και αν ανεβάζει τους τόνους, το κάνει με έναν τρόπο ευγενή. Έρχεται στο τραπέζι, έχοντας προτάσεις, έχοντας εντοπίσει ποια είναι τα κύρια ζητήματα, έχοντας κάποια στρατηγική. Πορεύεται μοναχικά, δεν έχει εκδηλώσει ποιον θα υποστηρίξει σε περίπτωση που δεν φτάσει στον δεύτερο γύρο και αν και τον προσέγγισαν τόσο ο Χάρης Δούκας όσο και η Άννα Διαμαντοπούλου αρνήθηκε τη συμπόρευση.
Φιλοσοφικά, η αντίληψη και ο τρόπος διαχείρισης της κούρσας των εκλογών από τον Παύλο Γερουλάνο είναι η ώριμη στάση και βέβαια συγχρόνως η χρήσιμη στάση-ας μην ξεχνάμε ότι ο Παύλος Γερουλάνος είναι ο μοναδικός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Ά Αθηνών- επαναφέροντας στο επίκεντρο ότι ο στόχος του κόμματος της Τρικούπη δεν είναι άλλος από την επανάκαμψη του μέσα από συνεργασία και ομαδικότητα με απώτερο στόχο την άσκηση του ελεγκτικού ρόλου έναντι της κυβέρνησης και προς όφελος των πολιτών που οφείλει να έχει μία ισχυρή αντιπολίτευση, που τη δεδομένη στιγμή εκλίπει.
Γιαννακοπούλου “δίχως γέφυρες”
Η Νάντια Γιαννακοπούλου αποτελεί ένα από τα νεότερα πρόσωπα μεταξύ των υποφηφίων ηλικιακά. Στοχευμένος λόγος, εύλογα ερωτήματα, πρόταση λύσεων, στο debate των υποψηφίων εμφανίστηκε με υπέρμετρο δυναμισμό και κυνισμό όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει.
Έριξε τα πυρά της κυρίως ενάντια στον νυν αρχηγό Νίκο Ανδρουλάκη θέτοντας εύλογα ερωτήματα μεταξύ άλλων και “πως θα υπάρξει αλλαγή και ανάκαμψη του κόμματος με το ίδιο πρόσωπο στην ηγεσία”.
Επιπρόσθετα η κ. Γιαννακοπούλου κρούει τον κώδωνα για αποφυγή της Συριζοποίησης ενώ διατείνεται ότι διεκδικεί την προεδρία ώστε να είναι χρήσιμη μέσω του κόμματος για την κοινωνία.
Διαμαντοπούλου: Εντός εκτός και επί ταυτά
Η Άννα Διαμαντοπούλου έχοντας την εμπειρία του παλιού ΠΑΣΟΚ έχοντας ωστόσο στην πλάτη της και μία βαρύγδουπη αποχώρηση το 2013 και την πρόθεση να ιδρύσει δικό της κόμμα, ενδεχομένως να δημιουργεί για τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ κενό αξιοπιστίας.
Από την άλλη πλευρά, η εμπειρία της ως Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση για κοινωνικά θέματα και ως υπουργού στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου δημιουργεί μία αίσθηση ασφάλειας λόγω της γνώσης των θεσμών και της εμπειρίας της σε αυτούς.
Παρ’όλ’αυτά ο”νόμος Διαμαντοπούλου” στον οποίο αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια του debate άφησε ίσως μία “εγωκεντρική” εντύπωση στον τρόπο που διαχειρίζεται την επικοινωνία της, υπενθυμίζοντας μεν τον ενεργό ρόλο που είχε στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου και την εμπειρία της ως υπουργός, αποδεικνύοντας ότι είναι έτοιμη να διεκδικήσει τα μέγιστα αν φτάσει στο δεύτερο γύρο ή αν δείξει την εύνοια της σε κάποιον από τους δύο επικρατέστερους για την ηγεσία.
Κατρίνης με αέρα “παλιού ορθόδοξου”
Ο Μιχάλης Κατρίνης συγκρατημένος στις απαντήσεις του κατά τη διάρκεια του debate, κέρδισε με τη μετριοπάθεια του τις εντυπώσεις ιδιαίτερα εκφράζοντας τις απόψεις του σε ζητήματα τόσο εσωτερικής όσο και εξωτερικής πολιτικής ενώ παρουσιάζεται ως “team player” για το καλό της παράταξης.
Προτάθηκε για Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας κατόπιν πρότασης του Νίκου Ανδρουλάκη ενώ μετά τις τελευταίες εκλογές υπήρξε και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ μαζί με τον Δημήτρη Μάντζο. Μιλώντα ανοιχτά με όρους παλαιού ορθόδοξου, κοινώς παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ ο Μιχάλης Κατρίνης προτάσσει την καταγωγεί του από την επαρχεία και συγκεκριμένα από την Ηλεία ενώ αναφέρει χαρακτηριστικά:«Είμαι υποψήφιος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ γιατί το ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα συμβιβαστώ με μια λογική που έχει οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στα ποσοστά ενός μικρού κόμματος. Με τις λογικές της στασιμότητας, ενός ΠΑΣΟΚ μικρού και διαχειρίσιμου.
Συμμαχίες και αντίτιμα
Τέσσερις μέρες πριν την κάλπη, τα στρατόπεδα έχουν αρχίσει να ξεδιαλύνονται, οι διεκδικήσεις να δίνουν και να πέρνουν και η αγωνία των ψηφοφόρων της πράσινης παράταξης να αυξάνεται κατάκόρυφα.
Η Άννα Διαμαντοπούλου ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει Νίκο Ανδρουλάκη στον β’ γύρο ενώ η Νάντια Γιαννακοπούλου έχει ήδη συμφωνήσει με τον Χάρη Δούκα δεδομένης και της κόντρας που έχει προηγηθεί ειδικά στον τομέα της παιδείας και των μη κρατικών ΑΕΙ που η κ. Γιαννακοπούλου είχε έρθει σε ρήξη με τον αρχηγό της παράταξης λόγω διαφορετικής γραμμής.
Κλειστά εξακολουθεί να διατηρεί τα χαρτιά του ο Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος ακόμα και στο debate εμφάνισε έναν ενωτικό χαρακτήρα, προτάσσοντας ότι το διακύβευμα είναι η άνοδος του κόμματος προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να σχηματίσει και πάλι μία ισχυρή αντιπολίτευση και να διεκδικήσει ξανά την κυβέρνηση δυναμικά στο μέλλον.
Ενώ σιωπηλός έχει παραμείνει και ο παπανδρεϊκός Μιχάλης Κατρίνης.
Ο καιρός γαρ εγγύς και η κάλπη θα αναδείξει τους μεγάλους νικητές αλλά και τους μεγάλους ηττημένους της “κούρσας” και εμείς θα αρκεστούμε στο αποτέλεσμα…
Άλλωστε, όπως είχε αναφέρει κάποτε ο Θ. Διαμαντόπουλος στο αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα του Παντείου Πανεπιστημίου, οι πολιτικοί επιστήμονες /διεθνολόγοι δεν κάνουν προβλέψεις για την κάλπη, αυτές είναι για τους αστρολόγους… Υποθέτω πως μπορούμε να κάνουμε όμως προσωπικές εκτιμήσεις, λογιζόμενοι τα δεδομένα…
