Σε αφιλόξενη πόλη έχει μετατραπεί η Χαλκίδα τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους τουρίστες
Στενοί δρόμοι, έλλειψη πρόβλεψης για όσους μετακινούνται στην πόλη με Ι.Χ και μία ατελείωτη ταλαιπωρία.
Πριν λίγες μέρες, σε μία από τις προσωπικές αγαπημένες συνοικίες της πόλης, που επιμένει να διατηρεί τη γραφικότητα της και έντονα στοιχεία από το ένδοξο παρελθόν της πόλης με την εκκλησία της πολιούχου και του Αγίου Φανουρίου να σε γεμίζουν γαλήνη και το Μουσείο Μυταρά και την οικία Βαϊλου να υπενθυμίζει πόσο πλούσια είναι αυτή η πόλη και πόσο δίχως ανάδειξη παραμένει ο πολιτισμός της – καθώς ακόμα και πρωινές ώρες κάποιοι τουρίστες έφυγαν απογοητευμένοι που τα βρήκαν κλειστά- συνέβη κάτι συγκλονιστικό!
Καθώς μετακινούμουν με το αυτοκίνητο μου μπροστά από το λαογραφικό Μουσείο και ενώ άρχισαν να έρχονται και άλλα οχήματα πίσω μου με αποτέλεσμα να παγιδευτούν και εκείνοι κατέβηκα να ρωτήσω για ποιον λόγο δεν υπάρχει η στοιχειώδης πρόβλεψη ώστε να κινηθούμε από τα προηγούμενα στενά;
Φωτογραφίζοντας δε το συμβάν χωρίς να φαίνονται πρόσωπα ή πινακίδες ο υπάλληλος του Δήμου φωτογράφισε και εμένα – δεν αντιλήφθηκα τον λόγο σαφώς- υποθέτω πως ήμουν απαστράπτουσα εκείνη τη μέρα ή μιας και μου είπε ότι διαβάζει τα ποιήματα μου καθώς βρεθήκαμε φίλοι στα social media-γειά σου ρε Νίκο!- θα υποθέσω ότι ήθελε μία παπαρατσική σε περίπτωση που κάποια στιγμή η ακαδημία των Νόμπελ θελήσει να μου απονείμει το Νόμπελ Ποίησης ή έστω αν τυχόν οι Καρδιοθραύστες φτάσουν να πωλούν όσα αντίτυπα και η κ. Δημουλίδου.
Στο θέμα μας τώρα όμως…
Όσο αστεία και να ήταν η αντίδραση της υπαλλήλου του Μουσείου που αλά Σαπφώ Νοταρά μου επέβαλλε να πιστέψω ότι “δεν έγινε και κάτι” και “πρέπει να γίνει η καθαριότητα μπροστά από το Μουσείο” και σαφώς το σέβομαι όπως επίσης σέβομαι και το γεγονός ότι ο φίλος Ν.Τ που είχαμε την ευτυχή παρεξήγηση, κάνει τη δουλειά του με τα μέσα που διαθέτει στα χέρια του, αναρωτιέμαι γιατί δεν υπήρξε η στοιχειώδης πρόβλεψ/ενημέρωση/ ανακοίνωση “Οδός τάδε από 9:00-9:30 κλειστή;” ή ένας δεύτερος υπάλληλος να διώχνει τα οχήματα από το προηγούμενο στενό-μου εξήγησε ο φίλος ότι δεν υπάρχει άλλος υπάλληλος- ή πολύ πιο απλά γιατί δεν σκέφτηκε κάποιος η συγκεκριμένη εργασία να πραγματοποιηθεί σε ώρα που δεν υπάρχει κίνηση πχ το ξημέρωμα;
Αυτό το ατάραχο “δεν έγινε κάτι” θα ήταν το ίδιο αν κάποιο ΕΚΑΒ ή πυροσβεστικό έσπευδε σε κάποιο περιστατικό και είχε μπλοκάρει ένα τέταρτο;
Θα ήταν το ίδιο αν η ίδια η υπάλληλος του μουσείου αργούσε στη δουλειά της με κίνδυνο να απολυθεί ή έχανε το ραντεβού με κάποιον γιατρό που ίσως είχε κλείσει τρεις μήνες πριν;
Φαντάζομαι πως τα διαστημόπλοια θα ήτο μία κάποια λύσις, για τη μετακίνηση μας.
