Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος
π. Δημήτριος Αργύρης
Την λένε Μάνα, και την χρειάζεσαι.
Μην την αμελείς. Μάνα!
Ένας άνθρωπος που ζει για σένα. Η πρώτη που σε είδε και σε αγκάλιασε.
Σε τάιζε, σε φρόντιζε. Σε έμαθε να μιλάς και να περπατάς.
Ήταν εκεί στο πρώτο σου κλάμα, στα πρώτα σου βήματα.
Όταν αρρώσταινες, ξαγρυπνούσε στο κεφάλι σου.
Σε έκανε να νιώσεις την αγάπη της.
Ήταν εκεί όταν τη χρειαζόσουν….
Δεν θα στο πει, όμως σίγουρα ήρθε η σειρά σου να της σταθείς και να είσαι κοντά της όσο γίνεται και να τη βοηθήσεις να σταθεί στα πόδια τής μέχρι το τέλος.
Ετσι κλείνει ο κύκλος μιας οικογένειας.
Οι γονείς σου σε μαθαίνουν τα πρώτα σου βήματα και εσύ να τους βοηθήσεις στα τελευταία τους.
Το χρειάζονται μην το αμελείς.
Κάποια μέρα θα αδειάσουν οι καρέκλες του σπιτιού τους και μπορεί να γίνει ξαφνικά, γι, αυτό να κάνεις αυτό που πρέπει, ώστε όταν φύγουν να νοιώθουν ολοκληρωμένοι και χορτάτοι από την αγάπη σου γι αυτούς.
Με σεβασμό στους γονείς μάς!!!
Με αγάπη Χριστού πατήρ Δημήτριος
