Μια φορά κ΄έναν καιρό ήταν μια βασιλόπιτα. Την προόριζαν για μεγάλες δόξες με επιφανείς ανθρώπους, πολιτικούς, καλλιτέχνες, παράγοντες της κοινωνικής ζωής. Είχε φτιαχτεί με την καλύτερη συνταγή, είχε μέσα στη ζύμη της ένα χρυσό φλουρί και στόλισαν την επιφάνειά της με ένα ωραιότατο “2024” από σοκολάτα πασπαλίζοντας με ζάχαρη άχνη ο,τι απέμεινε κενό. Την φωτογράφιζαν, έβγαζαν δίπλα της σέλφι και ανάμεσα στο γλυκανάλατο χιούμορ όσων την ορέγονταν, εκδήλωναν το ενδιαφέρον να τη γευτούν την αποψινή βραδιά. Μια νύχτα σαν αυτή. Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ενώ τ΄αστέρια κρέμονταν σαν πολυέλαιος πάνω από τη μικρή πόλη. Μέχρι που ήρθε η ώρα να την κόψουν για να δουν σε ποιόν θα πέσει το τυχερό φλουρί. Το μόνο που δεν σκέφτηκαν ήταν να κρατήσουν το τελευταίο κομμάτι για έναν άγνωστο, αφανή ήρωα, ίσως αυτόν που πάντα ήταν απών από λαμπερές γιορτές, εθιμοτυπικές εκδηλώσεις και βεγγέρες. Η άγνωστη στους περισσότερους ταυτότητά του, ως πρώην και νυν άστεγος λόγω πλειστηριασμού του σπιτιού του, ήταν αδιάφορη στους κοσμικούς κύκλους της πόλης, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις στο πλαίσιο της κοινωνικής προστασίας και αυτό μόνο σε γιορτές.
΄Ηρθαν λοιπόν οι προύχοντες, οι σελέμπριτι με τα απαστράπτοντα ρούχα και οι μιντιάρχες για να γευτούν το κομμάτι τους. ΄Ενας ένας έμπαινε στη σειρά και περίμενε να ακούσει το όνομά του.΄Ολοι ήταν παρόντες. Κάτω από το φως των αρωματικών κεριών και των πολυελαίων, όλοι έμοιαζαν χαρούμενοι. Κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος από τη διοργάνωση, ίσα ίσα έκλειναν το μάτι στους μιντιάρχες για να τους αποθανατίσουν με το κομμάτι της βασιλόπιτας στο χέρι και να τους ποστάρει το ίδιο βράδυ στο διαδίκτυο με έναν πηχιαίο τίτλο αποκάτω.΄Ηταν όλα και όλοι όμορφοι.΄Ενας νεότατος Αη Βασίλης τους μοίραζε δώρα και όσο τους μοίραζε, τόσο εκείνοι γίνονταν πιο ευτυχισμένοι. Τέτοια τελειότητα κανείς δεν την είχε ονειρευτεί.
Μέχρι που αποκαλύφθηκε το χρυσό φλουρί στον πάτο της πίτας, σαν να το πέταξε εκεί κάποιος. Δεν βρισκόταν μέσα σε κανένα κομμάτι.΄Ολοι έμειναν άναυδοι. Η απογοήτευση ζωγραφίστηκε με έντονα χρώματα στο πρόσωπό τους.
“Γιατί, πώς, τι;”.Κανείς δεν κέρδισε το τυχερό φλουρί που θα άλλαζε τη ζωή του;
Ο υπεύθυνος της διοργάνωσης εκνευρισμένος το πήρε και το έριξε ψηλά. Τόσο ψηλά που βγήκε από την τροχιά της στολισμένης, κατάφωτης αίθουσας και γλίστρησε έξω, στη σκάλα, μέσα στο κρύο. Εκεί, το βρήκε τα ξημερώματα ο άστεγος που κοιτούσε τ΄αστέρια και έκανε ευχές. Το πήρε και το έκρυψε βαθιά στην τσέπη για τις δύσκολες μέρες και νύχτες που τον περίμεναν. Μία από τις ευχές του είχε επιτέλους “πιάσει”..
Κάπου ψηλά ένας ευτραφής Αη Βασίλης προσπαθούσε να μπει από την καμινάδα ενός μοντέρνου σπιτιού και μια κεραμιδόγατα έβγαινε για το καθιερωμένο, νυχτερινό της κυνήγι.
΄Ολα ήταν όμορφα ακόμη και μέσα από τη σουρεαλιστική τους πραγματικότητα!!
