Ζησούλα Ντάσιου: Η φωτογραφία δεν μετατρέπει κάτι άσχημο σε κάτι όμορφο, μπορεί όμως να μετατρέψει τον τρόπο, με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο

Ακροβατεί ανάμεσα στη δουλειά της στο Πυροσβεστικό Σώμα αλλά και στην τέχνη της φωτογραφίας. Έχει συμμετάσχει σε πλήθος εκθέσεων ενώ φωτογραφίες της κοσμούν και το βιβλίο Focus Anima της Κατερίνας Γιαμά. Η Ζησούλα Ντάσιου μίλησε για τη μαγεία της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, για την πανδημία και για το που έγκειται η δημιουργία μέσω του φακού.

Κ. Ντάσιου καλωσήρθατε στο evia press. Με αφορμή το βιβλίο FOCUS ANIMA που παρουσιάζεται αύριο στη Χαλκίδα πόσο σας άγγιξε η διαδρομή σας με τις φράσεις και τις ιστορίες που διαδραματίζονται μια δύσκολη περίοδο όπως αυτή της πανδημίας;

Καλώς σας βρήκα κα Βαβουλιώτη και σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. 

Το βιβλίο μας Focus Anima, ήταν μια ευκαιρία για μένα κατά τη διάρκεια της πανδημίας να βουτήξω σε έναν άλλον κόσμο, πιο δημιουργικό και πιο αισιόδοξο από τον πραγματικό και μέσα από τις φράσεις της αγαπημένης μου Κατερίνας Γιαμά να ανακαλύψω κάτι δικό μου. 

Ήταν μία δυνατή πρόκληση, γιατί πρώτη φόρα θα έπρεπε να φωτογραφίσω κατά παραγγελία. Συνήθως φωτογραφίζουμε με βάση τα δικά μας συναισθήματα, ερεθίσματα και ανάγκες. 

 Σε ένα βιβλίο ασπρόμαυρο που το χρώμα του έχει άμεση σχέση με το περιεχόμενό του, σε ποιά από τις φωτογραφίες σας θα βάζατε χρώμα;

Όλες οι φωτογραφίες του βιβλίου μας έχουν χρώμα, επιλέξαμε όμως οι φωτογραφίες να γίνουν ασπρόμαυρες, λόγω της πανδημίας και η μοναδική αποτύπωση τους στο χαρτί, από τον Αντώνη τον Παναγιωτόπουλο και το patitri,design, ήταν πραγματικά ευλογία. 

Η μη ύπαρξη χρώματος, ήταν ένας τρόπος να παρομοιάσουμε τον τρόπο με τον οποίο η πανδημία πήρε από κοντά μας, την ανθρωπιά μας, την επαφή μας με τους ανθρώπους μας, την επαφή με τη φύση, την επαφή με τον ίδιο μας τον εαυτό. Είχε η καρδία μας πλημμυρίσει από φόβο και αυτός ο φόβος είναι διάχυτος και στις σχέσεις των χαρακτήρων που δημιουργεί με τόση φαντασία και μαεστρία η Κατερίνα η Γιαμά στα διηγήματα της. 

΄Εχετε συμμετάσχει σε ομαδικές, φωτογραφικές εκθέσεις και η ατομική σας με θέμα “Tattoos” ταξίδεψε στην Πορτογαλία. Πόσο μακριά μπορεί να σας οδηγήσει αυτή η αγάπη σας με την ασπρόμαυρη φωτογραφία;

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία έχει μια άλλη δυναμική, το πάθος μου για αυτή έχει ξεκινήσει από πολύ παλιά (μια ιστορία που περιγράφεται και στην αρχή του βιβλίου μας) και δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει, θα φτάσω όσο πιο μακριά μπορώ, γιατί είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένας τρόπος δημιουργίας, ένα υπέροχο ταξίδι, μία μοναδική αγάπη που μου δίνει δύναμη, χαρά και αισιοδοξία.

Κατά την άποψή σας η καλή φωτογραφία εξαρτάται από το timing ή από την ικανότητα μιας καλής λήψης του φωτογράφου;

Μια καλή φωτογραφία για μένα εξαρτάται από το συναίσθημα, αυτό που νιώθεις, αυτό που βλέπεις και αυτό που θέλεις να αποτυπώσεις. Αν κάποιο από αυτά αποτυπωθεί στην φωτογραφία και φτάσει και στον θεατή, τότε έχεις πετύχει. Χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει ομορφιά. 

Η κατάλληλη στιγμή και η ικανότητα μιας καλής λήψης είναι θέμα εκπαίδευσης και όλοι μας κάποια στιγμή μπορούμε να το καταφέρουμε. 

Η φράση “Μια φωτογραφία, ίση με χίλιες λέξεις” ισχύει ή ισχύει το αντίθετο για σας “Μια λέξη, ίση με χίλιες φωτογραφίες;”

Φυσικά και μία φωτογραφία ίση με χίλιες λέξεις. Κάθε φωτογραφία λέει και μια ιστορία, που ο θεατής έχει την δυνατότητα να δημιουργήσει μόνος του, ανάλογα με τα ερεθίσματα που η φωτογραφία θα του δώσει. Όπως λέει και ο αγαπημένος μου ποιητής Τζελαλεντίν Ρουμί (1207-1273) «η ομορφιά βρίσκεται στα μάτια του θεατή». Η φωτογραφία φεύγει με αυτό τον τρόπο από σένα και γίνεται ένα μοίρασμα με τον κόσμο. 

 Φωτογραφίζετε από συναισθηματική ανάγκη ή από ανάγκη να δημιουργήσετε;

Νομίζω ότι δεν γίνεται το ένα χωρίς το άλλο, πάνε πάντα μαζί αυτά τα δύο. Όταν είσαι μόνος με τον εαυτό σου, η συναισθηματική ανάγκη ψάχνει τρόπο να εκφραστεί, η έκφραση του συναισθήματος είναι η δημιουργία. 

Είναι κάτι μοναχικό αλλά εκεί είναι η αφετηρία. 

 Γινόμαστε θεατές και ακροατές πολλών μορφών βίας γύρω μας. Μπορεί η φωτογραφία να μετατρέψει την ασχήμια σε ομορφιά;

Η βία δεν μπορεί ποτέ να γίνει όμορφη. Η αντίδραση σε οποιαδήποτε μορφή βίας αντιλαμβανόμαστε πρέπει να έχει αντίλογο, από όλους μας, άντρες και γυναίκες. 

Η φωτογραφία δεν μετατρέπει κάτι άσχημο σε κάτι όμορφο, μπορεί όμως να μετατρέψει τον τρόπο, με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο. Μέσα στην ρουτίνα μας και την καθημερινότητα μας, υπάρχουν στιγμές που είναι μαγικές, αρκεί να τις ανακαλύψουμε. Ψάχνοντας καθημερινά για όμορφες εικόνες που μας γεμίσουν χαρά, ελπίδα, αγάπη και τρυφερότητα, βρίσκουμε τον εαυτό μας, νιώθουμε πιο γεμάτοι και πιο αισιόδοξοι. Όταν τις φωτογραφίζουμε τις ξαναζούμε και πιστέψτε με είναι πολλές αυτές οι στιγμές. Η ομορφιά είναι δίπλα μας, είναι μέσα μας, είναι στους ανθρώπους μας, μένει μόνο να γίνει το πρώτο βήμα !!!! Σας περιμένω.